Yıllar önce bu romandaki karakterlerin sahip olduğu semptomların, dönemin insanlarınında başına geldiğini fark eden bir doktor, bu sendromun adına Alice Harikalar Diyarında sendromu adını verir.
Gelin, konunun detaylarına bakalım.
Alice Harikalar Diyarında Sendromu, ilk kez 1955’te İngiliz psikiyatrist Dr. John Todd tarafından tıbbi literatüre dahil edildi.
Doktor, sendromu birkaç dakikadan bir güne kadar süren, üç temel semptomla sınıflandırdı. Bunlar nesnelerin gerçeğinden daha büyük görünmesi olan makropsi, daha uzakta görünmelerine neden olan teleopsi ve daha küçük görünmelerini sağlayan mikropsiydi.
Dr. Todd, bu tıbbi durumu Lewis Carroll’un romanıyla karşılaştırma yoluna gitti. Sonrasında ise kitap ile bu durumdan muzdarip olanlar arasında birçok benzerlik olduğunu gördü.
Bu sendroma sahip olan kişiler gerçekten de kitapta yer alanlara benzer, gerçeküstü deneyimler yaşıyorlardır. Bu sebeple de bu sendromun adı, zaman içinde Alice Harikalar Diyarında ile ilişkilendirilerek anılmaya başlandı.
Temel olarak bu bozukluk, hastaların çevrelerindeki dünyaya tepki olarak bir dizi görsel ve işitsel çarpıklık yaşamasına neden oluyordu.
Alice Harikalar Diyarında Sendromunun ayırt edici özelliklerinden biri de algısal deneyimler üzerindeki etkisiydi. Bu etkiler arasında etraflarındaki dünyayla ilgili olarak, kişilerin kendilerini algılama biçimlerinde meydana gelen değişiklikler yer alıyordu.
Bazıları kendi vücut parçalarını, sanki boyutları değişiyormuş gibi küçülüyor ya da büyüyorken görmekteydi. Bazıları için ise değişen tek şey, etraflarındaki odaydı. Oda, anormal bir şekilde büyüyor ya da küçülüyordu.
Ayrıca zamanda ya da seslerde de çeşitli yavaşlamalar ya da hızlanmalar deneyimlemek mümkündü. Yine tüm bunlara gerçek dışı görüntüler de eşlik ediyordu.
Örneğin hayatınız boyunca çevrenizdeki insanların yüzlerinin, ejderha benzeri yüzlere dönüştüğünü hayal edin. İşte bu belirti, Alice Harikalar Diyarında sendromuna özgü görsel çarpıklıklardan birine örnek olarak verilebilir.
İlginizi çekebilecek diğer sendromlar:
